Podstawowe ograniczenia tradycyjnych systemów kontroli przy pomocy komputera.
Dawniej stoły robocze do cięcia strumieniem wody czy ścierniwem były sterowane tradycyjnymi systemami CNC (komputerowej kontroli numerycznej), stosującymi znane narzędzie: „kod G”. Jednakże teraz szybko odchodzi się od tej technologii w systemach cięcia wodą z materiałem ściernym, w szczególności tych mających zastosowanie w warsztatach do produkcji mało- i krótkoseryjnej. Kontrolery kodu G były rozwijane po to, by poruszały sztywne narzędzie tnące, takie jak frez walcowo-czołowy lub nóż mechaniczny. Szybkość posuwu tych narzędzi w zasadzie jest utrzymywana na stałym poziomie lub zmienia się w nieciągłych inkrementach na rogach i krzywiznach. Za każdym razem kiedy pożądana jest zmiana w prędkości posuwu, trzeba wprowadzić zmiany w programowaniu.
Strumień tnący wodą lub materiałem ściernym zdecydowanie nie jest sztywnym narzędziem tnącym; używanie stałej szybkości posuwu przyniosłoby w rezultacie poważne niedocięcia lub stożki na rogach i wokół krzywizn. Co więcej, robienie nieciągłych zmian skokowych w szybkości posuwu wpłynęłoby również na nierówne cięcie tam gdzie następuje przejście. Zmiany w szybkości posuwu dla rogów i krzywizn muszą być robione gładko i stopniowo, z szybkością zmian określoną przez rodzaj ciętego materiału, jego grubość, kształt wycinanej części oraz przez mnóstwo parametrów dyszy.
Wykonanie, program sterujący OMAX-a
Sercem sytemu sterującego OMAX-a jest algorytm kontroli, który oblicza jak szybkość posuwu powinna się zmieniać dla danego kształtu w danym materiale, po to by precyzyjnie wykonać jakąś część. W rzeczywistości algorytm określa pożądaną zmianę prędkości posuwu co 0,0005 cala (0,012 mm) wzdłuż ścieżki którą porusza się narzędzie, po to by zapewnić niezwykle płynną charakterystykę szybkości posuwu i bardzo dokładne wykonanie części. Użycie kodu G do przekształcenia tej pożądanej charakterystyki szybkości posuwu w rzeczywiste instrukcje kontrolne dla serwomotorów wymagałoby ogromnej ilości oprogramowania oraz pamięci kontrolera. Zamiast tego OMAX używa mocy i pamięci nowoczesnego komputera osobistego do wyliczenia i przechowania całej ścieżki narzędzia i charakterystyki szybkości posuwu, a stąd do bezpośredniego kierowania serwomotorami, które kontrolują ruch głowicy wzdłuż osi X-Y.
W rezultacie daje to dokładniej wykonaną część, która jest znacznie łatwiejsza do wykonania, niż gdyby użyto oprogramowania kodu G.